SINT-JANSKRUID - Het Sint-Janskruid (Hypericum perforatum L.)

Identiteitskaart

• Latijn: Hypericum perforatum L.
• Frans: Millepertuis commun ou perforé, herbe de Saint-Jean, herbe aux piqûres, chasse-diable, faux-lin, herbe percée, herbe aux cent trous, herbe à mille trous, lin sauvage, truchereau, pertuisane
• Nederlands: Sint-Janskruid, Hertshooi
• Engels: St. John's Wort, Gods' Wonderplant, Grace of God, Hardhay
• Duits: Johanniskraut, Hartheu
• Familie: Clusiaceeën (Hypericaceeën)
• Gebruikt deel: Bloeiende top, vers of droog (de bloemen en jonge bladeren rond de bloeistanden)

Belangrijkste bestanddelen

• Essentiële olie (0,05-3%): α-pineen, cineol, myrceen, cadineen en esters van isovalerianzuur
• Hyperine (hyperoside), rutine en quercitrine (0,5-0,7%)
• Flavonoïden: 11,7% in bloemen, 7,4% in bladeren en stengel
• Pigmenten: hypericine, pseudohypericine, hyperico-dehydro-dianthron, hyperforine
• Tannines (±10%)
• Pectine en choline
• Mannitol, saponines, antibacteriële verbindingen

Oorsprong en habitat

Sint-Janskruid is oorspronkelijk afkomstig uit Europa, Noord-Afrika en het Midden-Oosten, maar is nu wereldwijd verspreid. Deze meerjarige kruidachtige plant bloeit met helgele bloemen rond Sint-Jan (24 juni). De bloeiperiode loopt van mei tot september. De karakteristieke bladeren hebben zwarte stippen op de randen en doorzichtige klierholten.

De plant groeit in het wild op droge weiden, verlaten terreinen, langs wegen en spoorwegen.

Historiek

De naam Hypericum komt van het Griekse "hyper eikona" (spoken verjagend). Het werd al in het oude Griekenland gebruikt voor wonden en neurologische aandoeningen. In de Middeleeuwen stond het bekend als "duiveljager" (Fuga doemonium). Recent heeft vooral Duits onderzoek de antidepressieve eigenschappen wetenschappelijk onderbouwd.